MüKRİH sıf. (ar. ikrah'tan mükrih). Esk. Bir kimseyi bir iş halletmeye zorlayan. Kaynak: Büyük Larousse
MüKRİH sıf. (ar. ikrah'tan mükrih). Esk. Bir kimseyi bir iş halletmeye zorlayan.
Kaynak: Büyük Larousse
MüKRİH sıf. (ar. ikrah'tan mükrih). Esk. Bir kimseyi bir iş halletmeye zorlayan. Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR