MüNHASİF sıf. (ar. münhasif). Esk. 1. Sönükleşmiş, solgun. 2. Daha iyi bir şeyin yanında sönük kalan. 3. Kör olan, görmeyen: Aynı m...
MüNHASİF sıf. (ar. münhasif). Esk.
1. Sönükleşmiş, solgun.
2. Daha iyi bir şeyin yanında sönük kalan.
3. Kör olan, görmeyen: Aynı mınhasil (kör olan göz).
—Esk. gökbil. Tutulma anında kararmış ay için kullanılır.
1. Sönükleşmiş, solgun.
2. Daha iyi bir şeyin yanında sönük kalan.
3. Kör olan, görmeyen: Aynı mınhasil (kör olan göz).
—Esk. gökbil. Tutulma anında kararmış ay için kullanılır.
Kaynak: Büyük Larousse
münhasif
- sönükleşen. Kararmış, Gölgelenmiş.
- sönükleşen, parlaklığını yitirip görünmez hâle gelen.
YORUMLAR