MüNTEVİ sıf. (ar. müntevi). Esk. Bir şey yapmak için kendi kendine söz veren, niyetlenen. Kaynak: Büyük Larousse
MüNTEVİ sıf. (ar. müntevi). Esk. Bir şey yapmak için kendi kendine söz veren, niyetlenen.
Kaynak: Büyük Larousse
MüNTEVİ sıf. (ar. müntevi). Esk. Bir şey yapmak için kendi kendine söz veren, niyetlenen. Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR