MüNHEDİM sıf. (ar. münhedim). Esk. 1. Yıkılmış, mahvolmuş. 2. Münhedim olmak, yıkılmak, harap olmak: "dil-harabım şu şekilde ki...
MüNHEDİM sıf. (ar. münhedim). Esk.
1. Yıkılmış, mahvolmuş.
2. Münhedim olmak, yıkılmak, harap olmak: "dil-harabım şu şekilde kim olsa felekler münhedim I olmaz enkaziyle hâsıl gene âbâdîbana" (Namık Kemal, XIX. yy).
1. Yıkılmış, mahvolmuş.
2. Münhedim olmak, yıkılmak, harap olmak: "dil-harabım şu şekilde kim olsa felekler münhedim I olmaz enkaziyle hâsıl gene âbâdîbana" (Namık Kemal, XIX. yy).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR