MüNTEHİ sıf. (ar. müntehi). Esk 1. Bir yere dayanıp son gören, orada biten: "Harem-i hümayunun bu salonla bitişik kısmına münt...
MüNTEHİ sıf. (ar. müntehi). Esk
1. Bir yere dayanıp son gören, orada biten: "Harem-i hümayunun bu salonla bitişik kısmına müntehi olan bir yoldur ki oldukça uzundur" (H. Z. Uşaklıgil).
2. Biten, sonlanmış olan.
3. En geride yer edinen, son.
4. Bir şeyi tamamlayan, sona erdiren.
1. Bir yere dayanıp son gören, orada biten: "Harem-i hümayunun bu salonla bitişik kısmına müntehi olan bir yoldur ki oldukça uzundur" (H. Z. Uşaklıgil).
2. Biten, sonlanmış olan.
3. En geride yer edinen, son.
4. Bir şeyi tamamlayan, sona erdiren.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR