MüRAFİ sıf. (ar. müraIf). Esk. 1. Bir dava için mahkemeye başvuran, duruşmaya çıkan. 2. Mürafi etmek, mahkemeye başvurmak, duruşmaya...
MüRAFİ sıf. (ar. müraIf). Esk.
1. Bir dava için mahkemeye başvuran, duruşmaya çıkan.
2. Mürafi etmek, mahkemeye başvurmak, duruşmaya çıkmak: "Huzurunda mürafi etmek için emr ü buyrultu" (Nedim, XVIII. yy.).
1. Bir dava için mahkemeye başvuran, duruşmaya çıkan.
2. Mürafi etmek, mahkemeye başvurmak, duruşmaya çıkmak: "Huzurunda mürafi etmek için emr ü buyrultu" (Nedim, XVIII. yy.).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR