MüŞEBBEH sıf. (ar. müşebbeh). Esk. 1. Bir şeye benzetilen, bir şeyle içinde benzerlik bulunan. 2. Müşebbehün bih, kendisine benzetil...
MüŞEBBEH sıf. (ar. müşebbeh). Esk.
1. Bir şeye benzetilen, bir şeyle içinde benzerlik bulunan.
2. Müşebbehün bih, kendisine benzetilen.
—Ed. Teşbih (benzetme') kanalıyla daha iyi anlatılmasına çalışılan nesne ya da kavram; benzetmenin "benzeyen†diye adlandırılan öğesi.
1. Bir şeye benzetilen, bir şeyle içinde benzerlik bulunan.
2. Müşebbehün bih, kendisine benzetilen.
—Ed. Teşbih (benzetme') kanalıyla daha iyi anlatılmasına çalışılan nesne ya da kavram; benzetmenin "benzeyen†diye adlandırılan öğesi.
Kaynak: Büyük Larousse
müşebbeh
ödat, eskimiş Arapça muşebbeh
ödat, eskimiş Arapça muşebbeh
- Bir şeyle içinde benzerlik bulunan, benzetilen.
YORUMLAR