MüTECAHİS sıf. (ar tecânüs'ten mütecanis). Esk. Eş, aynı türden, türdeş. —Esk. dilbilg. Eşsesli. —Esk. mant. Bir cinsten ...
MüTECAHİS sıf. (ar tecânüs'ten mütecanis). Esk. Eş, aynı türden, türdeş.
—Esk. dilbilg. Eşsesli.
—Esk. mat. Benzeşik. || Mütecanis muadele, benzeşik denklem. || Mütecanis doğal olarak, benzeşik fonksiyon.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR