MüTERETTİB sıf. (ar. terettüb'den mü- terettib). Esk. 1. Sıralanmış, düzene girmiş. 2. Bir şeye ilişik olan. 3. Bir şeyden doğan...
MüTERETTİB sıf. (ar. terettüb'den mü- terettib). Esk.
1. Sıralanmış, düzene girmiş.
2. Bir şeye ilişik olan.
3. Bir şeyden doğan, meydana gelen.
1. Sıralanmış, düzene girmiş.
2. Bir şeye ilişik olan.
3. Bir şeyden doğan, meydana gelen.
Kaynak: Büyük Larousse
müterettib
- sıralı, rütbeli.
YORUMLAR