NEFH a. (ar. neft)). Esk. 1. üfleme, üfür- me, şişirme. 2. Boru çalma. 3. Ruh verme, canlandırma. 4. esin etme. 5. Nefh etmek, üfürm...
NEFH a. (ar. neft)). Esk.
1. üfleme, üfür- me, şişirme.
2. Boru çalma.
3. Ruh verme, canlandırma.
4. esin etme.
5. Nefh etmek, üfürmek, üflemek.
*Din. Nefh-i ruh, Tanrı'nın Âdem peygambere nefesiyle can vermesi.
*Ruhül- kudüs'ün (Cebrail) nefesiyle üfleyip Bakire Meryem'i hamile bırakması. || Nefh -i sûr, Tanrı'nın dörtvfcıüyük meleğinden önde gelen İsrafil'in kıyamet günü çalacağı boruyu üflemesi ve kıyametin kopması.
NEFH a. (ar. neffı). Esk.
1. Güzel bir kokunun yayılması.
2. Rüzgârın esmesi.
1. üfleme, üfür- me, şişirme.
2. Boru çalma.
3. Ruh verme, canlandırma.
4. esin etme.
5. Nefh etmek, üfürmek, üflemek.
*Din. Nefh-i ruh, Tanrı'nın Âdem peygambere nefesiyle can vermesi.
*Ruhül- kudüs'ün (Cebrail) nefesiyle üfleyip Bakire Meryem'i hamile bırakması. || Nefh -i sûr, Tanrı'nın dörtvfcıüyük meleğinden önde gelen İsrafil'in kıyamet günü çalacağı boruyu üflemesi ve kıyametin kopması.
NEFH a. (ar. neffı). Esk.
1. Güzel bir kokunun yayılması.
2. Rüzgârın esmesi.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR