YEKZEBAN sıf. (fars yek ve zeban'dan yek-zeban). Esk. 1. Tek bir dili konuşan, bir dil bilen. 2. Aynı dili konuşan. 3. Başkalar...
YEKZEBAN sıf. (fars yek ve zeban'dan yek-zeban). Esk.
1. Tek bir dili konuşan, bir dil bilen.
2. Aynı dili konuşan.
3. Başkalarıyla aynı düşüncede olan, ağız birliği eden.
1. Tek bir dili konuşan, bir dil bilen.
2. Aynı dili konuşan.
3. Başkalarıyla aynı düşüncede olan, ağız birliği eden.
Kaynak: Büyük Larousse
YEKZEBANİ a. (fars. yek-zeban ve -i'den yek-zebanı). Esk.
1. Tek bir dil bilme, yalnız bir dili konuşma.
2. Aynı dili konuşma.
3. Aynı dille konuşma, ağız birliği etme.
1. Tek bir dil bilme, yalnız bir dili konuşma.
2. Aynı dili konuşma.
3. Aynı dille konuşma, ağız birliği etme.
Kaynak: Büyük Larousse
Yekzeban
- Söz birliği. Ağız birliği. Sözde beraberlik.
- Aynı dili konuşan. Bir dilde.
YORUMLAR