Depolitizasyon: Siyasal söyleme, eyleme uzak veya mesafeli durmak. Özet : Halkı siyasal katılımlardan olabildiğince uzaklaştırmak, siyaset...
Depolitizasyon: Siyasal söyleme, eyleme uzak veya mesafeli durmak.
Özet : Halkı siyasal katılımlardan olabildiğince uzaklaştırmak, siyasetten uzak tutmak. Mesela 1982 Anayasası ile hayatımıza fazlasıyla girmiştir. 1982 Anayasası özelliklerinden biri olarak karşımıza çıkmaktadır.
1982 Anayasası, 61 Anayasasına oranla daha az katılımcı demokrasi modelini benimsemiş; yani depolitizasyonu (siyasetten uzaklaştırmayı amaçlamıştır) ön görmüştür.
Detay : Depolitizasyon bir kurumun, sınıfın, grubun siyasi özelliğini kaldırmak, siyasetle ilişkisini kesmek anlamında kullanılmaktadır.Apolitizasyon ise başka bir şeydir ve kişilerin, grupların ve bazen kurumların siyasi meselelere, siyasete katılıma ilgi duymama, kayıtsız kalma, ya da bilerek kaçınma gibi apolitik olma eylemlerine denir. Genellikle depolitizasyon apolitik olma anlamında hatalı şekilde kullanılmaktadır.
Yine de bu kavramların birbirleri ile kuşkusuz yakın ilişkileri var. Depolitizasyon, bir toplumda fertlerin siyasal söyleme, eyleme uzak veya mesafeli durmasını temin eden her türlü baskıcı ve aldatmacacı politikalar olarak tanımlanabilir. Halk denilen yığınların dikkatini/enerjisini, demokrasiyle hiç de ilgili olmayan amaçlarla siyasetten uzak tutmaya niyetler.Toplum giderek dikensiz gül bahçesine döner. Halk siyaseti boşverip, futbolla, televoleyle, yarışmalarla, tombala, atyarışı ve borsayla uğraşmaya başlayınca , belirli kadroları tüm ülkede dilediği gibi at oynatabilecektir.
Peki bu nasıl başarılabilir?Yani halkın, politika sanatının toplumun geleceğine yön veren yasa ve kurumları inşa etme projesi olduğunu unutması,yalnızca bir yozlaşma derecesi olduğunu düşünmesi nasıl sağlanır?Hangi politik yaklaşım olursa olsun yaşanılan sorunları çözmeye katkısının olmayacağı,ya da çok sınırlı düzeyde olacağı intibaı nasıl bırakılır?
Siz de depolitizasyon sürecine tabi kılınmış apolitik bireyler iseniz yukarıda yazılanlar konusunda bir düşünün… Apolitik olmak kendi seçiminiz gibi mi görünüyor?Gerçekten öyle mi yoksa apolitik olmanıza neden olan şey politika ile uğraşan kesimin belirli menfaat çevrelerinin temsilcileri olması ve sonunda bu durumun asla değişmeyecek politikanın özüne ilişkin içkin bir unsur olduğuna kanaat getirmeniz mi?
Eğer politika toplum için değil de belirli menfaat çevrelerinin çıkarları için yapılır hale gelmişse bu doğal mı kabul edilmeli,politika sanatının özüne ilişkin bir unsur olduğu mu düşünülmeli?Yoksa bu menfaat çevrelerinin göz göre göre yaptıkları alavereye karşı muhalif bir tavır mı almalı?
Benim iddiam,depolitizasyon sürecinin kapitalizme içkin bir unsur olduğu şeklindedir.
Görünürde sağlam politik kurumlar yerinde durmaktadır.Demokrasi işlemekte halk (birbirinden farkı olmayan partilere) oy vermekte,özgürce oy verdiğini zannetmektedir. Seçimler periyodik aralıklarla yapılmakta güya tek bir partinin hegemonyasının önüne geçilmektedir.Mahkemeler işlemekte egemen sınıfın çıkardığı yasalara göre milletin defterini dürmektedir.Etkin bir hükümet ve işe yaramaz muhalefet her gün tv’lerden boy göstermekte,yerli yersiz açıklamalar ile memleketin ihtiyaçları doğrultusunda her şeyin gereğini yaptıklarını beyan etmektedir.
Her şey yerli yerinde olmasına rağmen hiçbir şey değişmemektedir.Yolsuzluk almış başını gitmiş,hurafeye inanç ve dinsel örgütlenmeler şaha kalkmış,yoksulluk gündelik hayatın değişemeyeceği anlaşılan bir parçası olmuş,acayip cinayetler ve garip(oğlu) katiller ile tv ekranları dolmuş taşmış durumdadır ve her şeyin üstüne millet her fırsatta göbek atıp oynamaktadır.Bu durumda politikanın hiçbir şeyi değiştirmeyeceğine,politikanın doğru olmasa da birileri tarafından icarsı gerekli bir hilekarlık sanatı olduğuna inanan çağdaş apolitik birey inşa edilmiştir.
O halde apolitiklik tanımı,kafada oluşturulan “politika-politikacı†imajının özelliklerinin tam tersi esas alınarak oluşturulmalıdır.Buna göre ,apolitik olmak ,politika hilekarlık olduğuna göre asalet anlamına gelmelidir.Politika dünyevi bir şey olduğuna göre apolitiklik (metafizik tabiattadır demeye dilim varmıyor ama)maddi dünyanın üstünde,semavi bir konumda yer almaktadır.Politika hijyenik bakımdan sıhhatsizlik,çürümüşlük ve mikrobiklik iken apolitiklik sıhhat,afiyet ,asepsi ve zindelik demektir.Politika risk,tehlike,mahkeme,cezaevi,ergenekon demek iken apolitiklik konfor,sıcak yuva,televizyon keyfi,temiz havada yürüyüş demektir.
Apolitik olmanız halinde size teklif edilenler bunlardır.Çocuklar ilkokulda nasıl okudularsa üniversitede de öyle okusunlar.Büyüklerin sözünü dinlesin,derslerini çalışsın,teneffüs aralarında ayran tost yesinler.Çalışanlar ücretlerini alıp kendilerine verilen görevi yerine getirmeye baksınlar. Boşuna mı ücret ödenmektedir onlara.Boş konuşma yok iş var!
Örgüt yok,sendika yok,dernek yok,yürüyüş yok,miting de yok..Pazar günü piknik var,Mc Donalds var, futbol maçı,televizyonda prime time dizisi var,tatilya var,sinemalarda uyduruk (romantik-komedi ya da korku-gerilim) amerikan filmleri sarmadıysa Fettullah hocanın vaaz cd si var…
İkinci önermemi beyan ediyorum:Kapitalizm her yönü ile ekonomik olduğu kadar politik bir sistem iken en büyük becerisi sıradan insana-halka, politikanın gündelik hayatta işe yaramadığını düşündürtebilmesi ve politika ile uğraşmanın faydası olmayacağına yürekten inandırmasıdır.
İdeoloji denince izm leri anlıyıveriyoruz değil mi?Hepsi de aynı mı bu “izmâ€lerin?â€
Hepsinin aynı olduğunu ise traji komik biçimde “izmâ€leri bir başlık altında toplayarak birbirine eşitleyen ,çokluk içinde sıradanlaştıran kapitalizm söylemekte aslen.Üstelik kendisi de bir “izm†iken her türlü izm’in üstünde olduğu savunusu yapma yüzsüzlüğü göstererek.Oysaki her bir “izm†denilenin kendisine ait bir bakış açısı,yaşamsal anlamda pratik değeri ve inanç bakımından doyurganlığı vardır.
Ve üçüncü önermem:Kapitalizm bu becerisi sayesinde halkın sistemi sorgulama yeteneğini köreltmekte, bırakın işçisini, zanaatkarını okumuş aydınını bile etkisiz hale getirebilmektedir.
Ben bunu tanrı imajına bağlanan moral değerler ile insanları afyonlayan ruhban sınıfının marifetine benzetiyorum.İnsanlar gerçekten özgür olduklarını anlayabilmek için kapitalist hurafeyi kırıp , ideolojisizliğin en iyi ideoloji olduğu şeklinde telkin edilen yanlış inanç sisteminden kurtulabilmeliler.
İdeolojiden mahrum kalmanın fiiliyattaki sonucu hayatın boşlaşması, anlamsızlaşmasıdır. Her şeyin göze kötü görünmesi ve düzelmesi umudunun kaybedilmesidir.Kapitalist ideolojiye bağlı olan ve onun gereklerini yerine getiren insan dahi hiçbir şeye inanmayan insandan daha doygundur.Hayatını anlamlı bir şekilde geçirir ,moral değerleri vardır ve daha iyi bir gelecek beklentisine sahiptir.Keza dinsel bir rejimin uygulanması halinde her şeyin düzeleceğine inanan sistematik bir görüşe sahip olan insan için de hayat gayet anlamlıdır.Aynı şey sosyalist veya milliyetçi görüşlere sahip insanlar için de geçerlidir.Kapitalizm ise güya liberalizmden ; çokluğun,çeşitliliğin güzelliğinden dem vurur ama bütün bu eğilimlerin kendi kanatlarının altında yer alması yani ehlileştirilmesi şartı ile.
YORUMLAR