Gözlerimi karanlığa açtığımda onu hatırladım. Onun...

Gözlerimi karanlığa açtığımda onu hatırla...

Gözlerimi karanlığa açtığımda onu hatırladım. Onun bakışsız heykel gözlerini.Keşke boşluk olmayı, yalnızca boşluk olmayı reddetseydi, tek bir an için gözleri bir bakış kazansaydı, giderek küçülen gözbebeklerinde kendi imgemi görebilseydim, keşke hiçliğin yankısı yerine bir tını duyabilseydim.

Aslı Erdoğan - “ Dibine Yolculuk ”