Yalnız insanlar, bizim görmediğimiz şeyleri...

Yalnız insanlar, bizim görmediğimiz şeyle...

Yalnız insanlar, bizim görmediğimiz şeyleri görürler; dünyaya son derece duyarlı bir bakışla bakarlar. Yalnızlık, derin düşünce ve dünyadan elini eteğini çekme, ruhu inceltir, keskinleştirir. Bizse insanlarla görüşerek, düşünmekten kaçarak ve yeryüzü zevkleriyle köreltiriz onu. Bu nedenle bizim görmediklerimizi görürler. Bir odada yalnız başına kalan insan, saatin vururlarını açık seçik duyar. Ama içeri biri girer ve bir konuşma başlarsa onu artık duymaz olur. Vuruşlar duyulmaz hale gelmemiştir oysa.

Konstantinos Kavafis - “ Sanat Her Zaman Yalan Söylemez mi? ”