MEDİD , sıf. (ar. medîd, dişi. medide). Esk. 1. Uzun, uzun süreli: "Bu adamın halim çehresinden medîd bir acı uçuştu" (H. ...
MEDİD, sıf. (ar. medîd, dişi. medide). Esk.
1. Uzun, uzun süreli: "Bu adamın halim çehresinden medîd bir acı uçuştu" (H. E. Adıvar).
2. Medid-ül -basar, uzağı gören.
*-*Ed. Bahr-i medid, aruz vezninde fâilâtün fâilün fâilâtün fâilün (---) biçimindeki kalıp.
1. Uzun, uzun süreli: "Bu adamın halim çehresinden medîd bir acı uçuştu" (H. E. Adıvar).
2. Medid-ül -basar, uzağı gören.
*-*Ed. Bahr-i medid, aruz vezninde fâilâtün fâilün fâilâtün fâilün (---) biçimindeki kalıp.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR