müdavim sıfat (müda:vim) Arapça mudÂ¥vim 1 . Bir yere sürekli olarak giden (kimse), gedikli: "Her kanepenin önünde ayrı a...
müdavim
sıfat (müda:vim) Arapça mudÂ¥vim
"Her kanepenin önünde ayrı ayrı durarak parkta müdavimleri selamlarlar."- R. N. Güntekin.
2 . Bir işle olan ilgisini sürdürüp götüren (kimse), gedikli.
MüDAVİM sıf. ve a. (ar. müdavim).
1. Bir yere sürekli olarak giden: Kahvenin müdavimleri erkenden gelip sabah çaylarını orada içiyorlardı.
2. Esk. Bir işte aralıksız çalışan.
3. (Bir yerin) müdavimi olmak, oraya sürekli gidip gelmek.
1. Bir yere sürekli olarak giden: Kahvenin müdavimleri erkenden gelip sabah çaylarını orada içiyorlardı.
2. Esk. Bir işte aralıksız çalışan.
3. (Bir yerin) müdavimi olmak, oraya sürekli gidip gelmek.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR