sıfat: mukayyet Ar. mukayyed sf. esk. 1. Bağlı olan, bağlanmış. 2. Bir şart veya kayıtla bağlı olan. 3. Yazılmış, yazılı, kayıtlı....
sıfat:
mukayyet Ar. mukayyed sf. esk. 1. Bağlı olan, bağlanmış. 2. Bir şart veya kayıtla bağlı olan. 3. Yazılmış, yazılı, kayıtlı.
MUKAYYET sıf. (ar. kayddan mukayyed).
1. Esk. Bağlı, bağlanmış olan.
2. Bir koşul ya da kayıtla bağlanmış olan.
3. Yazılmış, yazılı.
4. Bir şeye, bir işe önem veren.
5. Mukayyet olmak, bir şeyi, bir kimseyi korumak, gözetmek: Çocuklara mukayyet ol.
—Esk. Zincire vurulmuş, bağlanmış.
1. Esk. Bağlı, bağlanmış olan.
2. Bir koşul ya da kayıtla bağlanmış olan.
3. Yazılmış, yazılı.
4. Bir şeye, bir işe önem veren.
5. Mukayyet olmak, bir şeyi, bir kimseyi korumak, gözetmek: Çocuklara mukayyet ol.
—Esk. Zincire vurulmuş, bağlanmış.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR