MUKTEZA sıf. (ar iktizamdan mukteza") Esk. 1. Ihtiyaç duyulan, lüzumlu olan, bir şeyin gerektirdiği: ''Almış olduğu as...
MUKTEZA sıf. (ar iktizamdan mukteza") Esk.
1. Ihtiyaç duyulan, lüzumlu olan, bir şeyin gerektirdiği: ''Almış olduğu asri terbiye muktezâsı oldukça iyi ata biniyor" (E. E. Talu).
2. Mukteza-yı tab, yaradılış gereği
♦ a.
1. Bir işin tamamlanması esnasında yapılması ihtiyaç duyulan işlemlerin tümü.
2. Kanun ya da buyruk gereği olarak yazılan derkenar.
—Ed. Muktezayı hal ve makam, bir mevzuyu ve o konudaki görüşü zamana, bulunulan yere, duruma uygun şekilde dile getirmeyi öngören eski konuşma kuralı.
1. Ihtiyaç duyulan, lüzumlu olan, bir şeyin gerektirdiği: ''Almış olduğu asri terbiye muktezâsı oldukça iyi ata biniyor" (E. E. Talu).
2. Mukteza-yı tab, yaradılış gereği
♦ a.
1. Bir işin tamamlanması esnasında yapılması ihtiyaç duyulan işlemlerin tümü.
2. Kanun ya da buyruk gereği olarak yazılan derkenar.
—Ed. Muktezayı hal ve makam, bir mevzuyu ve o konudaki görüşü zamana, bulunulan yere, duruma uygun şekilde dile getirmeyi öngören eski konuşma kuralı.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR