NEZAFET a. (ar. nezafet). Esk. 1. Temizlik, temiz olma durumu: "Evin tanzimi ise her şeyden evvel düzen ve nezafet işidir...
NEZAFET a. (ar. nezafet). Esk.
1. Temizlik, temiz olma durumu: "Evin tanzimi ise her şeyden evvel düzen ve nezafet işidir" (H. C. Yalçın).
2. En-nezafetinin-el-iman, temizlik imandan gelir.
1. Temizlik, temiz olma durumu: "Evin tanzimi ise her şeyden evvel düzen ve nezafet işidir" (H. C. Yalçın).
2. En-nezafetinin-el-iman, temizlik imandan gelir.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR