REHBET a. (ar. rehbet). Esk. 1. Korku. 2. Çekingenlik, yılgınlık. Kaynak: Büyük Larousse
REHBET a. (ar. rehbet). Esk.
1. Korku.
2. Çekingenlik, yılgınlık.
1. Korku.
2. Çekingenlik, yılgınlık.
Kaynak: Büyük Larousse
REHBET a. (ar. rehbet). Esk. 1. Korku. 2. Çekingenlik, yılgınlık. Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR