TAKYİT a. (ar. kayd'dan takyid). Esk. 1. Bir koşula bağlı kılma, şart koşma. 2. Bağ, bukağı vurma. 3. Bağ, bağlantı: "Tahs...
TAKYİT a. (ar. kayd'dan takyid). Esk.
1. Bir koşula bağlı kılma, şart koşma.
2. Bağ, bukağı vurma.
3. Bağ, bağlantı: "Tahsil edecek olan efkârımızın az çok onlarla takyididir" (Baha Tevfik).
4. Takyit etmek, bağlı kılmak, şart koşmak: “Ferdi takyîd eden hususatın kâffesini meydana koymuştur" (H. C. Yalçın).
1. Bir koşula bağlı kılma, şart koşma.
2. Bağ, bukağı vurma.
3. Bağ, bağlantı: "Tahsil edecek olan efkârımızın az çok onlarla takyididir" (Baha Tevfik).
4. Takyit etmek, bağlı kılmak, şart koşmak: “Ferdi takyîd eden hususatın kâffesini meydana koymuştur" (H. C. Yalçın).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR