TATYİB a. (ar. (ayb'den tatyjb). Esk. 1. İyi davranma, birinin gönlünü hoş etme: "... ehl-iislamın bazı mertebe tatyib ve ...
TATYİBa. (ar. (ayb'den tatyjb). Esk.
1. İyi davranma, birinin gönlünü hoş etme: "... ehl-iislamın bazı mertebe tatyib ve taltifi tedbirine dahi bakılması..."(Reşit Paşa, XIX. yy.).
2. Tatyibi hatır,gönül alma.
1. İyi davranma, birinin gönlünü hoş etme: "... ehl-iislamın bazı mertebe tatyib ve taltifi tedbirine dahi bakılması..."(Reşit Paşa, XIX. yy.).
2. Tatyibi hatır,gönül alma.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR