TEŞVİŞ a (ar. şeveş'ten teşviş). Esk. 1. Karışıklık, karıştırma: "Ana girerse bir kişi gider gönlünden teşvişi" (Niya...
TEŞVİŞ a (ar. şeveş'ten teşviş). Esk.
1. Karışıklık, karıştırma: "Ana girerse bir kişi gider gönlünden teşvişi" (Niyazi, XVII. yy.).
2. Teşviş etmek, bulandırmak, karıştırmak.
1. Karışıklık, karıştırma: "Ana girerse bir kişi gider gönlünden teşvişi" (Niyazi, XVII. yy.).
2. Teşviş etmek, bulandırmak, karıştırmak.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR