MüNFEK , -kki sıf. (ar. münfekk). Esk. 1. Ayrılmış, çıkmış. 2. Münfek etmek, olmak, ayrılmak, çıkmak: “Tanzimi umûr eylemeden etme...
MüNFEK, -kki sıf. (ar. münfekk). Esk.
1. Ayrılmış, çıkmış.
2. Münfek etmek, olmak, ayrılmak, çıkmak: “Tanzimi umûr eylemeden etmedi münfek" (Nedim, XVIII.yy)
1. Ayrılmış, çıkmış.
2. Münfek etmek, olmak, ayrılmak, çıkmak: “Tanzimi umûr eylemeden etmedi münfek" (Nedim, XVIII.yy)
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR