MüNHEZİM sıf. (ar. münhezim). Esk. 1. Bozguna uğramış, yenilmiş. 2. Münhezim olmak, yenilmek, bozguna uğramak: "Bedir'de m...
MüNHEZİM sıf. (ar. münhezim). Esk.
1. Bozguna uğramış, yenilmiş.
2. Münhezim olmak, yenilmek, bozguna uğramak: "Bedir'de münhezim olan Kureyş taifesinin yetmiş neferi maktul..." (Cevdet Paşa, XIX. yy.).
1. Bozguna uğramış, yenilmiş.
2. Münhezim olmak, yenilmek, bozguna uğramak: "Bedir'de münhezim olan Kureyş taifesinin yetmiş neferi maktul..." (Cevdet Paşa, XIX. yy.).
Kaynak: Büyük Larousse
münhezim
ödat Arapça munhezim
ödat Arapça munhezim
- bozguna uğramış, bozulmuş, yenilmiş.
- bozguna uğramış.
YORUMLAR