MüREBBİ a. (ar. mürebbi). Esk. 1. Evlatların eğitimi ve yetiştirilmesiyle uğraşan kimse, eğitici. 2. Besleyen 3. Mürebbi bizzat, ken...
MüREBBİ a. (ar. mürebbi). Esk.
1. Evlatların eğitimi ve yetiştirilmesiyle uğraşan kimse, eğitici.
2. Besleyen
3. Mürebbi bizzat, kendi kendini yetiştirmiş olan.
1. Evlatların eğitimi ve yetiştirilmesiyle uğraşan kimse, eğitici.
2. Besleyen
3. Mürebbi bizzat, kendi kendini yetiştirmiş olan.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR