TEFERRüC a (ar ferec'den teferrüc). Esk. 1. Gezinti, gezinme. 2. içi açılma, ferahlama. Kaynak: Büyük Larousse
TEFERRüC a (ar ferec'den teferrüc). Esk.
1. Gezinti, gezinme.
2. içi açılma, ferahlama.
1. Gezinti, gezinme.
2. içi açılma, ferahlama.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR