MüRDE sıf. ve a. (fars. mürde). Esk. 1. Ölü, ölmüş. 2. Mürde-dil, katı yürekli, acımasız, duygusuz. || Mürde-rig, ölen bir kimseden...
MüRDE sıf. ve a. (fars. mürde). Esk.
1. Ölü, ölmüş.
2. Mürde-dil, katı yürekli, acımasız, duygusuz. || Mürde-rig, ölen bir kimseden kalanlar, miras || Mürde-şu ya da mürde-şuy, ölü yıkayıcı, ölü yıkayan kimse.
—ikt. tar. Mürde kız kardeş, Osmanlı devletinde kesim için taşradan İstanbul'a getirilen büyükbaş ve küçükbaş hayvanların, derbentlerden ve geçit yerlerinden geçirildikleri sırada alınan vergiye verilen ad. (Mukataa hâzinesi gelirlerinden sayılan bu verginin "zebhiye resmiâ€, "selamet akçesi" benzer biçimde çeşitleri vardı.)
1. Ölü, ölmüş.
2. Mürde-dil, katı yürekli, acımasız, duygusuz. || Mürde-rig, ölen bir kimseden kalanlar, miras || Mürde-şu ya da mürde-şuy, ölü yıkayıcı, ölü yıkayan kimse.
—ikt. tar. Mürde kız kardeş, Osmanlı devletinde kesim için taşradan İstanbul'a getirilen büyükbaş ve küçükbaş hayvanların, derbentlerden ve geçit yerlerinden geçirildikleri sırada alınan vergiye verilen ad. (Mukataa hâzinesi gelirlerinden sayılan bu verginin "zebhiye resmiâ€, "selamet akçesi" benzer biçimde çeşitleri vardı.)
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR